Farkında olduğumuz ve olmadığımız bütün nîmetler için şükretmemiz îcâb eder. Lâyıkıyla tefekkür edebilsek hemen idrâk ederiz ki, her an sayısız nîmetlerle perverde hâldeyiz. Esâsen bir nefes bile iki şükrü gerektirir; biri alabildiğimizin, diğeriyse verebildiğimizin şükrüdür.