Nîmetlere takılıp o nîmetlerin gerçek sahibi olan Allah’tan gâfil hâlde yaşanmış bir ömürde kazanılan dünyevî bilgilerin, makam, servet ve şöhretin, Allah indinde hiçbir kıymeti olmaz. Bu dünyevî apolet ve etiketlerin, son nefeste, kabirde, kıyamette, mahşerde, hesapta ve Sırat’ta bir fayda verebilmesi için, insanın evvelâ kendini bilmesi gerekir. Yani bu cihana gayesiz gönderilmediğini, Allah’tan gelip yine O’na döneceğini idrâk etmesi, dünyaya geliş ve gidişin mantığını kavraması îcâb eder.