Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in bir niyâzı şöyleydi:
“Ey Allâh’ım! Göz açıp kapayıncaya kadar bile beni nefsime bırakma!” (el-Câimu’s-Sağîr, I, 58)
Yine Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- gelmiş geçmiş zelleleri bile bağışlanmış olduğu hâlde diyordu ki:
“Ben günde yetmiş defadan fazla, (bir başka rivâyette yüz defa) beni bağışlaması için Allâh’a duâ ediyorum.” (Bkz. Ebû Dâvud, Vitr, 26; Ahmed, II, 450)
Öyleyse kusurlarla dolu olan bizlerin dilleri ve kalpleri, bilhassa seherlerde, her fırsatta ve her demde dâimâ istiğfâr ile dolu olmalıdır.