Azamet-i ilâhiyye karşısında; insan da bir “hiç”tir, kâinat da “hiç”tir. Cennet’in küçücük bir nîmeti mukabilinde; bu dünyanın bütün âlâyişi bir araya gelse, bir “hiç”tir. Cehennem’deki azâbın bir ânına mukābil, dünyada çekilebilecek bütün meşakkat ve çileler de bir hiçtir.