Cimri ve zâlim kimseler, etraflarından yükselen feryatları işitmezler. Merhamet ve şefkat uman iniltilere sağırdırlar. Onlar da kendilerini iç dünyalarında oluşturdukları birtakım bahanelerle avuturlar. “Nasıl olsa birileri duyuyor ve yardım ediyordur.” derler. Hâlbuki îmanda derinleşen kimseler; dünyanın diğer ucundaki müslümanın feryâdını dahî işitirler, o üşüyorsa üşürler, o dertliyse muzdariptirler.